Yine bir 14 Şubat Sevgililer Günü kapıya dayandı. Tüm dünyada aşk ve romantizmin kutlandığı bu özel gün her ne kadar akıllara ticari kazancı getirse de sevgiyi hatırlamak, özel kılmak güzel bir durum. Yine “sevgi bir güne sığdırılmamalı” cümleleri kuracak olsak da, “maksat hediye alınsın, piyasa canlansın” desek de her birimizde bu güne yönelik bir heyecan, bir kıpırdanma var, inkar etmeyelim. Bugün aslında “Sevgililer Günü” değil, sevgi günü bence. Var oluşumuzun temelinde olan o sevgi duygusu… “Seviyor” olmanın, “seviliyor” olmanın güzelliğini belki biraz daha fazla hatırlamamıza sebep olan bir tarih 14 Şubat.
Ben birçok insanın aksine böyle günlere karşı değilim. Evet, biraz alışveriş yapılsın ne zararı var ki hem de şu zor hayat şartlarında özel bir şeyler yapalım, renk katalım sıradan günlerimize. Sevelim kısacası. Sevgilimizi, eşimizi, ailemizi, arkadaşlarımızı, hayatı sevelim. Sevginin bize kazandırdıklarını düşünelim, bize kattıklarını… Çünkü her kavramın içini boşalttığımız gibi aşk duygumuzu da körelttik. Daha doğrusu önem vermez olduk. Modern çağın insanları olarak aşkı da sevgiyi de öylesine yaşar olduk. Geçiştirerek, özensiz, emek vermeden, çaba sarf etmeden…
Dilimizde sevgi sözcükleri, söylüyoruz ama altını doldurmadan. Sosyal medya aşkları, günlük ilişkiler… Hemen seviyoruz, hemen bırakıyoruz. “Unutamam” dediklerimizin ne de çabuk üstünü çiziyoruz. Son dönemde üzülerek gözlemlediğim bunlar aşka, sevgiye dair… Oysa gerçek sevginin yaşamımıza kattığı dokunuşlar ne güzeldir… Sevdiğimiz zaman içimizdeki sevgi her şeyden önce yüzümüze ışıltı, gülümseme, gözlerimize enerji olarak yansır. Seven, içinde aşkı taşıyan insan kendinden hoşnut olan kişidir. Kendiyle barışık olan insanın ise çevresine yansıttığı pozitif duygular ve mutluluk olur. Seven insan hoşgörülü ve affedici olur, empati yapar.
Sevmek nedir peki? İlk aklıma gelen karşılık beklenmeyen bir duygudur sevgi. Birini sevmenin hesabını yapamazsın. Tabii ki karşılıklı olan makbuldür fakat karşılık göremesen bile her şeye rağmen güzeldir sevmek… Aşk acısı da dahildir aşkın kendisine…Aşk uğruna dökülen gözyaşları hem acıtır, hem de değer görülür uğrundaki kişiye…
Sevmek demek sevdiğinin hayatını cennete çevirme çabasıdır. Onun mutluluğunu kendi mutluluğun kabul etmektir. İtina göstermek, özenli davranmak, fedakarlıklar yapmak, kırmamaya çalışmaktır. Yanlışını kabul etmek, özür dilemeyi bilebilmek, bazen haklıyken, haksız olmayı da kabul edebilmektir sevgi. Tüm bunları da zorla değil gönülden yapmaktır. Sözcüklerin davranışlarla desteklenme durumudur. Aşk, sevgi, kadir-kıymet bilmek; güzel duygular bunlar. Şu dünyada yanımıza kâr kalacak tek gerçeklik. Evet, sevmek bir günlük değil elbet ama bir gün de abartabiliriz değil mi? Gelin sevginizi, coşkunuzu daha daha gösterin, sevdiğinizi iki katı şımartın bu 14 Şubat’ta.
Her daim sevgiyle kalabilmek dileğiyle…
