Anne olmak ne kadar büyük bir kariyer. İçinde kocaman hayatı barındıran bir kavram. Sorumluluk, sevgi, özgüven, saygı… Bu ve bu vasıflardan çok daha fazlasını öncelikle sizin taşıyabilmeniz gerekli. Çünkü hayata sıfırdan bir insan sunacaksınız. Elinizde her şeyiyle kendisini hayata hazırlamanızı bekleyen bir varlık var. Bir nevi hamur önünüzde duran, sizin şekillendireceğiniz.
En başta küçük küçük adımlarla yürümeyi öğreteceksiniz. Tuvalet eğitimini vereceksiniz… Ellerini, yüzünü yıkamayı öğretecek, beraber diş fırçalayacaksınız. İlk kaşığı siz vereceksiniz anne olarak eline… Daha bitmedi. Giyinmeyi göstereceksiniz minicik kıyafetleriyle. Annelik sürekli öğretmek demektir. Naçizane ilk öğretmen annedir.
Sonrasında bu evladın içine sevgi ekeceksiniz. Merhamet, vicdan katacaksınız. Önce kendisini, sonra başka insanları sevmesini, saygı duymasını sağlayacaksınız. Onu hem şımartacak, pamuklara saracak hem de dimdik hayata hazırlayacaksınız.
Yaşamı elinizden geldiğince siz aktaracaksınız. Çünkü çocuk en önce anneyi doğru görür. Tek taptığı, tek rol model aldığı aslında babadan bile önce annedir. Düşünün; ona hem hayata karşı “hayır” demeyi ve bir yandan da sevgiyle “evet” demeyi öğreteceksiniz. Korktuğunda her zaman yanında duracaksınız fakat öte yandan korkularını yenmeyi
öğreteceksiniz. Özlemeyi, sevmeyi, özür dilemeyi… Oyun oynamayı, arkadaş olmayı, vefa gösterebilmeyi…
Anneler hata yapmaz mı? Anneler her şeyin doğrusunu mu yapar? Hayır, tabii ki asla! Biz annelerin de yanlışları olacak; insanız neticede. Fakat bana göre eğer anneysek çok büyük hatalar yapma şansımız yok.
Anne olmak bir tercihtir. İsteyen anneliği elbette ki Allah’ın izniyle gönüllü olarak tercih eder ve bu tercihi yaptıysanız eğer o saatten sonra büyük hatalar yapamazsınız. Çünkü anneler yetiştirdiği çocuklarından sorumludur. Hazırlayıp hayata sunduğumuz çocuklar “iyi” veya “kötü” olarak başka hayatlar üzerinde de etkili olacaktır.
Anne olabilmek dünyanın en zor işidir; işte bu yüzdendir ki “Cennet gerçek anne olabilenlerin ayakları altındadır.”
